Верш прасвятляе нам душу!
Мы дажывем свой кожны век
Так, як яго абралі самі,
Каханы ты мой чалавек!
Павер,ад вершаў не дурэюць.
Верш прасвятляе нам душу.
Вершы ж чытаць не ўсе умеюць,
Ты любіш іх, табе й пішу!
Няхай парою ён няскладны,
Ды прасвятляе думак ход.
Бо, ведзьмакам непадуладны,
Наш лёс ён бачыць напярод!
Прабач, каханая, я знаю,
Што часам верш гаючы мой.
Наскрозь і душу працінае,
Не спала каб, была жывой!
Свидетельство о публикации №114082110346