Старэйшы i малодшы сыны

                Ляжаў птах-верабейка,
                Ляжаў на зямлі.
                Вочы бачылі,
                Ды рукі не паднялі.
                Дарога,дарогі.
                Па ёй ходзяць ногі,
                А рукам не хадзіць -
                Імі трэба рабіць.
                То не птушыны грып -
                То смерці міг:
                Збіла машына,
                Праехала шына.
                Дайце месца дзе
                У густой траве.
                Там будзе спачын.
                Ён прыроды сын.
                Бачыла я не аднойчы
                На свае  вочы:
                Ніто не пашкадуе,
                А то нават пажартуе
                З няўдачы другога,
                Чалавека неблагога.
                Сустрэць злога
                Прывядзе дарога!
                Старэйшы сын -
                То чалавек адзін.
                Малодшы сын -
                У жывёл і раслін.
                А старэйшы не гаруе,
                Бо і сябе не шкадуе.
                Ачарсцвеў,ачарсцвеў,
                Бо чэрствы хлеб еў.