Гарачы подых пажадання
Мой розум спальвае да дна.
Прабач мне гэткае каханне:
Ты ўсё ж не мой, я - не твая.
Не бачыла ўжо колькі тыдняў;
Здалося - у рэшце рэшт спакой.
Ды й позірк твой цудоўна вызнаў,
Што не твая я, ты - не мой.
Спакуса - прэч! Ды сэрца - неслух.
І думкі - аб табе адным -
Твой дотык мрояць на прадвесні,
У якім абое мы згарым...
Гарачы подых пажадання...
© Copyright: Мария Хрусталёва-Перчик, 2014
Свидетельство о публикации №114080606935
Свидетельство о публикации №114080606935
Рецензии