Я люблю тебя, Родина
Ну,а пакуль адзін мо толькі боль і смутак...
і вокны ...і дзверы...закалочаныя дошкамі...
І рвуць нам на кавалкі яны сэрца... .
Адбітак у душы мо вечны
Малой радзімы, што твая ад веку...
Пытаннем скрозь пранізаны мой мозг...
Чаму Радзіма ты не любіш нас...
Чаму іспытам жорсткім
ўжо гадоў неведама і колькі ...
піхаеш у нянавісьць да сябе...
Табе чаму не страшна?
Губляеш ты народ свой...
Паціху сходзіць ён на НЕ...
ад нелюбові...ад праклёнаў лёсу...
мы блудзім усё яшчэ сярод тых сосен,
што ў прыказцы растуць ужо вечна...
Вяртайся ты да нас, Радзіма!
Кідай ты зграю,
кайданы раскуй нам ...
і разам зробім мы на Беларусі ...рай
Свидетельство о публикации №114080501583