“За грахі кветкам гэта спякота” -
Лісце жухлае плача пад плотам.
Ветрык збожжа варухае горкім,
А на небе ні хмаркі, ні кропкі.
Пажаўцеў луг, не пасвяцца коні
Азярцо абмялела і, як на далоні,
Пыл ляжыць нерухомым анёлам,
А калі пойдзе дождж - невядома.
Цень змарнела, мяжы не вартуе,
Дыхаць цяжка ў мокрай кашулі.
Нават пагоркі пакрыліся потам,
Прыйдзе ноч – застанецца спякота.
Сяргей Брандт, 02.08.2014
Спякота
© Copyright: Сергей Брандт, 2014
Свидетельство о публикации №114080409959
Свидетельство о публикации №114080409959
Рецензии