Шчаслiвы удавец

The Joyful Widower
     Р.Бёрнс

У лістападзе жонку ўзяў -
Жыццё нязносным стала -
Сваімі сваркамі яна
Мяне замардавала.

І доўга ж я цягнуў ярмо -
Цяжкіх бядот навалу...
Збавенне надышло само,
Калі яна cканала.

Так, дваццаць адзін год цягнуў
Той груз, не меўшы выйсця;
Тут свой яна узяўшы курс,
Адчаліла кудысьці.

Ды каб жа ж адгадаць, куды...
Адно скажу пра тое:
З усіх жанчын найменей я
Хацеў бы стрэцца з ёю!

Прах безуважна прыняла
Багатая магіла,-
Не рызыкнула ў пекла ўзяць
Душу нячыста сіла.

Таўчэцца, думаю, яна
Пры навальнічных хмарах.
Чаму? - Знаёмы гырк, з якім
Ірве пярун абшары.


Зб."І гаспода мая,і мой храм"


 


Рецензии