Якая радасць сёння ў бабы!
Сама сябе не пазнае,
За маладуху шчэ сашла бы:
Бо зубы новыя ў яе!
Налюбаваўшыся зубамі,
Бабуля ў кубак іх кладзе:
Не будзе ж есць яна начамі-
Няхай памокнуць у вадзе.
Ці шмат старому таму трэба,
Каб ён шчаслівым адчуваў?
Не зловіць зорку ўжо з неба-
Дык ежу хоць бы сам жаваў!
Бабуля новымі зубамі
Ўзялася так усё жаваць
Што нат аб'елась гарбузамі-
Прышлося бабу ратаваць.
Яна,як толькі ачуняла,
Падняла вэрхал:"Зубы дзе?"
Усё ўнучка абшукала-
Знайшла ў мусарным вядрэ!
І зноўку шчасцем свецяць вочы,
І зубы зоркамі блішчаць...
Але шчанюк падкраўся ўночы,
Заместа косткі-зубы хваць!
Грызе сабака іх з ахвотай,
Яму на тое набрахаць,
Як без сваёй сківіцы потым
Бабуля будзе гараваць...
Дык вось,пакуль вы маладыя,
Патрэбна зубы берагчы:
Устаўныя зубы ўжо не тыя-
Згубіць іх можна ўначы!
Беражыце зубы!
© Copyright: Елена Шульга Сидорко, 2014
Свидетельство о публикации №114073006893
Свидетельство о публикации №114073006893
Рецензии