Лета становицца жаль

Павісла  ў  воздуху  восень 
Куда  ты  не  глянеш  у  даль
Павяўшых  там  шмат  недакосін
І  лета  становіцца  жаль
          У кустах  нудна  вецер  шапоча
          Якуюсці  шэпча  мальбу
          І дзень  ада  дня  незаметна
          Ён  творыць  сваю варажбу
А  восень  сабрала  ўсе  хмары
І справу  для  ветра  дала
І  носіцца  вецер  па  полі
І  падае  з  неба  імгла
          Усё ломіць  з  шалёнаю  сілай
          На  вуліцах  дрэвы  трасе
          Платы  вырывае  і  круціць
          І  шыфер  зрывае  ў  страсе
Налітыя  хмары  вадою
З  заліва  на  горад  плывуць
І  хвошчуць  і  хвошчуць  дажджамі
І  з  холадам  сырасць  нясуць
          А  вецер  за  вокнамі  свішча
          Па шыбах  сцякае  вада
          Прырода  так  жаласна  плача
          Што  зімнія  йдуць  халада
Як  глянешь  на  гэту  карціну
На  гэту  смугу  і  на  даль
Паверыш  цяплу  не  вярнуцца
І  лета  становіцца  жаль