Вольнаму - воля, шалёнаму - поле
Мокрыя дошкi на плошчы бязмоўнай -
Счарнеўшы ад болю нямы эшафот.
Дождж марасiць, туман шэраю воўнай,
Лета с крывёю ў паўстанчаскi год.
Пятля з канаплянай бруднай вяроўкi
Цяпло катаванага доўга хранiць.
Паны за сталамi з вясёлай суполкай
Жыццё памiнаюць, грак чорны крычыць.
Не зняў капялюш, не ўстаў на каленi,
Лагоднай усмешкай глядзеў на людзей.
На плошчы бязмоўнай цяпер толькi ценi,
Смерць двойчы зрабiла жыццё карацей.
Што будзе далей? Як заўсёды свiтанак.
Забудзе народ пра паўстанчаскi год.
Вясковец стамiўшыся сядзе на ганак,
Навошта яму той з крывёй эшафот.
Сяргей Брандт, 24.07.2014
Свидетельство о публикации №114072506003
посмотрела в интернете, тот факт, что он не снял конфедератку, более того, бросил в офицера ком земли и сам соскочил со скамьи, (но верёвка оборвалась), говорит о том, что это дерзкий, гордый человек.
не мешало бы белорусам вспоминать изредка о гордости!
Спасибо!
Мурри 25.07.2014 17:03 Заявить о нарушении