З ма
Марозіла ўсіх старанна.
Як кроў чырвоная на раны
Лёг на зямлю той мяккі снег.
Пад ім зялёны змоўк абшар.
Схіляе дрэва сваё голле…
І амярцвела наваколле
У непрыступнасці ўсіх мар…
Ды і ў стомленныя дні
Не валадорыць мною смута
Бо чуе гук вясенні вуха
У гэтай сладкай цішыні… 2000 г.
Свидетельство о публикации №114071800688
Абдульмахмуд Рахимов 23.07.2014 18:50 Заявить о нарушении
с уважением,
Виктория Банцевич 23.07.2014 19:11 Заявить о нарушении