Ем кулеш свой...

Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный,
Лыжкой чэрпаю долю свою,
А яна ідзе прасторам няторным,
Усё на горку, наўпрамк, па ральлю.
У далеч разбягаюцца гоні,
За смугой не відно далячы,
Прамільгнула пражытае промнем,
Быццам зоркай упала з начы.
-12.04.14.


Рецензии