Засталася мне зоркай...
Сваёю празрыстай вадою!
Ты мне жонкай каханай на Свіцязі стала!
Засталася ж мне...- маці святою!
Засталася мне зоркай
У нябёсаў высокім блакіце!
Песняй стала - як горка,
I вадою - як хочацца піцi!
Жураўлём ты мне стала,
Што высока-высока ў небе
Праплыве, як бывала...
Я ж курлы яго ўчую на глебе!
Мо, начной цемнатою,
Мне дарогу асвеціш, калі
У той край, дзе з табою
Мы шчаслівымі быць бы маглі!
Свидетельство о публикации №114071001014