ЧАС
І час адлічвае дзянькі.
Так і цягне да прастору,
Да нябеснай вышыні!
Мінулы час як у тумане,
Ляціць каметаю жыццё,
А сэрца ўсё гарыць агнямі,
Каханнем поўніцца яно.
Праляцела ўсё маланкай
І сапраўды - як не былО.
Адныя ў сэрцы успаміны,
І то быллём ўсё парасло!
Свидетельство о публикации №114070504006