Няма ничога лепей...
і трызніць пра мышэй...
І, слухаючы лямант суседкі апантанай,
успамінаць смятану, якую ўчора з’еў.
На самым раннім ранку
ўбачыў я на ганку
і апракінуў глечык, каб лепш было лакаць...
Хоць шмат я налакаўся,
там шмат яшчэ засталася...
Хіба было ёй мала?
Навошта так крычаць?
Свидетельство о публикации №114070107037
Анна Сметанна 01.07.2014 18:12 Заявить о нарушении