Тольк сэрцы трывожным пачую...
Усю крыўду, увесь боль, увесь жах,
Старадаўняй літоўскай Пагоні
Не чуваць і даўно не відаць...
Пранясліся кудысь тыя коні
Па палетках і свежай расе
Беларусь - толькі гэтае слова
Засталося і ВЕЧНА ЖЫВЕ!
Маці родная, маці краіна,
Ты прабач сваіх родных сыноў
Ты прабач жа ўсіх, каго нарадзіла...
За цябе памерці дазволь!
Р.С. Недарэчны рэмікс класічнага твора....
Свидетельство о публикации №114063009034