Гляджу на цэны у тарговай хаце.
І сэрца абліваецца крывёй.
Былі часіны, што ў нагрузку маці
Давалі пранікі, каб не кідаць у гной.
Звалілася падкова у каня.
Прасіцца трэба йсці да каваля,
Каб падкаваў скаціну, бо ня тужыць,
А каваля знайсьці - не надта здужыш.
Я керагаз з гарышча аж дастаў.
Гадоў за сорак там ён праляжаў.
Казалі газа ўжо ізноў не будзе -
Старыя не патрэбны вёсцы людзі.
За пенсіяй натоўпу больш няма.
Стаю як злодзей, працаваўшы годы.
Няўжо я для дзяржавы задарма
І рукі абарваў, спіну, і ногі ?
Няма слов
© Copyright: Николай Копоть, 2014
Свидетельство о публикации №114062907871
Свидетельство о публикации №114062907871
Рецензии