iсцi

Казаць узвышаныя словы
І слухаць гукі цішыні,
Спазнаючы наш Свет звышновы
І разам з тым – такі стары.
Акінуўшы прасторы вокам
Абмежаванняў не знайсці.
За далягляды, што навокал,
Ісці, ісці, ісці, ісці…
Не быць паўсюль адначасова
І там , і тут. І жыць, і не.
Уратуюць нас Любоў і Слова,
А не мільён златых манет.


Рецензии
Ў мяне зарас 2 жытухі.
Ув КІСІ во й МышКІ Ш быццам б.
А я вот слыву ш буддыстам.
І слухаю Бабу дэсь.
І шо тут ля мні запышуть.
Оно жэ ж якых з цфай буца вш.
Бо надто усё нывнятно.
Колы ты на мовц сваей.

...а шо шэ крапнуты ЗІНІ?
А! Я жэ жіву ў нізіне шч.
І вота: на НІВАх зріе
ЯкыйСІК смішный АВІН. А скіль гэто во СціХы?
Спазнаць трэ, мо, й Свет ціп Ноўшы.
І раза с ты шо й стыр ж.

Васыль Брыль-Кобзар   27.01.2015 22:01     Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.