Мяне ня трэба шкадаваць,
Сама б я вас пашкадавала.
Я буду моўчкі сумаваць
І існаваць, як існавала…
Мне не патрэбныя саветы,
Што лёс не марны, бо наўвокал,
Куды ня кінеш свае вока,
Я бачу нейкія сакрэты…
І вам здаецца, што да кроплі
Вы ведаеце, аб чым мару;
І, гледзячы на выраз твару,
Ня бачыце, у ім колькі болю…
Таму праходзьце лепей міма,
І лепей моўчкі, бо дарэмна…
Што скажаце – усё дарэмна…
…Бо да сябе пускаю я без грыма…
Бо да сябе пускаю я без грыма
© Copyright: Ирина Лашкевич, 2014
Свидетельство о публикации №114062800497
Свидетельство о публикации №114062800497
Рецензии