Як кропля божага алея

Калі апошняя надзея
На свет цудоўны прападзе,
Як кропля божага алея
Над лесам  зорка ўзыйдзе.

І аддзяліўшы подых ночы,
Туманам вадкім ад людзей,
Сава ўголас зарагоча
І зробіць месяц карацей.

Да шыбы цёмным датыкнецца,
Вядром у сенях загрыміць.
І зоркаю над самым лесам
У імгненне вока дагарыць.

Сяргей Брандт, 22.06.2014


Рецензии