U dzien smerci Buraukina
вообще ничего не говори.
Здесь и сейчас в сердце раданица,
все великие ушли с земли.
простыя дзеясловы рыфмаю
паляцяць усьлед.
Ён ніколі ня вернецца, чуеш?
гэта быў сапраўды паэт.
И мы все остались без панциря,
нібы той слімак.
Вот еще одна минула станция;
прикройся,
а то стоишь наг.
Они все однажды уйдут туда,
не заламывай рук.
Мы - цяпер цагляная сьцяна,
і мы мусім уключыць гук...
Не кажы мне, што час прайшоў
Не кажы пра коньніка.
Тут і цяпер ад іх засталася любоў
і мы мусім верыць у ахоўніка.
Свидетельство о публикации №114062207741