Дачка прынесла сына у падоле.
Праз дзень гамонка абляцела поле.
Пайшла гуляць ад хаты і да хаты:
...”Вось ды ціхмяначка,
вось гэта шлюб!”
Усмешкі неслі хлопцы ў новы клуб,
І кучкамі шапталіся дзяўчаты.
...У маці беднай сэрцайка гарыць,
А бацька не даецца гаварыць, -
Стол танцаваў пад кулаком у бацькі:
“Яшчэ тваіх пялюшак чутны пах,
А ты ўжо з “падарункам” на руках!
Табе яшчэ самой патрэбны цацкі!”
І толькі памягчэў як тэлеграму
Суседскі хлопец з арміі даслаў,
Ў якой суседа цесцем называў,
А будучую цешчу – нават мамай.
...Канец размовам хутка наступіў,
І ў новенькім прысценку каля сліў
Адведзіны гудзелі поўным ходам.
Калі ж гасцей забрала ноч дамоў,
Размовы аб вяселлі дзед павёў,
І ўнучака ў калясцы ціха гойдаў.
1970 год
Дачка прынесла сына у падоле
© Copyright: Вацлав Хадосевич, 2014
Свидетельство о публикации №114061702291
Свидетельство о публикации №114061702291
Рецензии