Слупы Аблинги

Слупы Аблінгі

  Аблінга – гэта невялічкая вёсачка, стаўшая першай ахвярай мінулай вайны на братняй літоўскай зямлі.
  42 яе жыхары былі спалены фашыстамі ў сваіх хатах.
  У 1972 годзе літоўскім скульптарам С. Майаразам быў створаны мемарыял на высокім кургане. Гэта – дубовыя слупы вышінёй у 5 метраў, на якіх адлюстравана мірнае жыццё кожнага з загінуўшых.

  Над Аблігнай блакіт і цішыня.
  Тут не гудуць званы, як у Хатыні,
  Але як крок бліжэй да кургана,
  То сэрца пад палючым сонцам стыне.
  Ні ад таго, што ветрык ці ручай,
  Нясуць к яго падножжу прахалоду –
  Людскія сэрцы студзіць стынь вачэй
  Тых, што стаяць дубоваю калодай.
  ...Стаяць слупы дубовыя, стаяць
  Абліччам маладога і старога.
  Іх погляды ў палі, на сенажаць,
  На новы дом, што за пухнатым стогам.
  ...Маўчаць слупы...
  А скрыпка скрыпача
  Больш не збярэ тут моладзь наваколля
  І молат каваля-барадача
  Не ўскінецца над плугам больш ніколі.
  ...Маўчаць слупы...
  Не ціўкне калаўрот,
  А цеслю не узняць сваю сякеру.
  Хлапчук не ўзніме ў неба самалёт.
  А як ён марыў! Як у мару верыў!
  ...Лён у блакіце, спее сенажаць.
  Пад спёкай сонца сэрца халадзее.
  Стаяць слупы. На нас жывых глядзяць
  Вачыма неўміручае надзеі.

  1979