Пакинутым братам меньшым

Паміраюць без жалобы
  І сабакі і каты.
  Будуць крыжам з дамавінай
  Гурбы снегу ці кусты...
  Мы ж іх песцілі рукамі
  І сляпенькіх і нямых.
  Каб яны нам штось сказалі
  Ці вачыма ці услых.
  ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
  ...Нават Крот, што век не бачыць,
  А  Сава, што слепне днём –
  нас за гэта не прабачаць,
  Што з “братамі” так жывём!

  10.10.2009 года


Рецензии