Трэццяга липеня
Дзень вызвалення Беларусі
Над плошчай сонца промні рассяе.
Дыхнулі жарам трубы, барабаны,
А снег вайны ніяк не растае
На скронях і галовах ветэранаў.
Зышлася памяць тут з усіх краёў, -
Вялікіх гарадоў і ціхіх станцый,
Каб прад абліччам франтавых сяброў
У вернасці сваёй паспавядацца.
Салдат і генерал немалады
Трасуць аднапалчан сваіх за плечы...
...І старшыня які што год сюды
Адзін-адным прыходзіць на сустрэчу.
Агонь цюльпанаў апячэ граніт,
А “вечны” – быццам бы жывы застыне
Ад пачуцця, што каля гэтых пліт
Зляглі, хто кроў аддаў у баях –
Айчыне.
03.06.1975
Свидетельство о публикации №114061603282
У гэты дзень спыніліся бамбёжкі,
што зруйнавалі горад Мінск ушчэнт.
Ён, гэты дзень быць варты вечна цёплым,
як памяць добрая, няхай аб кабале.
Але дзень незалежнасьці павінен
глядзець у будучыню, каб было святлей.
Як сакавіцкім восьмым днём магчыма.
Але праз снежань цёмны – з Віскулей.
Николі Пятро Машэраў не бачыў гэты дзень Днём Незалежнасьці Беларусі. Інакш бы не паклапаціўся аб стварэнні фільма "Полымя" аб лютаўска-веснавых падзеях 1944-га на полаччыне і лепельшчыне. Падзеях, у параўнанні з якімі шматлікія ахвяры Варшаўскага паўстання бачацца усяго толькі недарэчнасцю паміж саюзнікамі.
Владимир Кабердин 18.06.2014 09:48 Заявить о нарушении
Вацлав Хадосевич 18.06.2014 15:58 Заявить о нарушении