Радзиме
Ці Бог ці лёс мае заслоняць вочы,
Хай нават застануся я сляпым.
З чужых краёў у родны край пакрочу,
Абмацаўшы сцяжынкі і слупы.
А як прыйду да крыжа ўскрай дарогі,
Ды канюшыны абдыму стажок
Скажу сабе: “Не муляй, браце, ногі.
Ты на Радзіме, дома ты, ужо!”
1967 г.
Свидетельство о публикации №114061603261