Матули

Матулі

  Жыццё падлетка крыўдзіла у росце.
  Ад мамы я у сакрэце вусы брыў,
  А аднагодкам з вуліцы зайздросціў,
  Бо не апошні ў хеўры нашай быў.
  У  памяці: ад вылізанай міскі,
  Што сіл было імчаў да вушака
  Каб параўнацца з самай верхняй рыскай,
  што адвяла матуліна рука.

  Даўно я госць у мілай роднай хаце,
  Але калі б у ёй я не гасціў, -
  Паснедаўшы з усмешкай
  просіць маці
  Да вушака старога падыйсці.
  А срэбрынку заўважыўшы на скронях
  Яна пагладзіць рыскі тых часоў...
  ...А я цалую рыскі на далонях,
  Тулюся да бялюткіх валасоў.

  1967 год

  *******

  (Пісьмы бацькі)

  У шафе старой на апошняй паліцы,
  Дзе ты ад гарэзаў хавала нажніцы,
  Дзе лекамі пахне у самым куточку
  Пажоўклыя пісьмы ляжаць вузялочкам:
  Ад фінскай вайны, ад нямецкай праклятай.
  І тыя, што больш не знайшлі адрасата,
  Вярнуліся збітыя штэмпелям поштаў...
  У іх ты пытаеш: “Навошта, навошта
  Вы мне без адказу, без радасных вестак!?”

  А святнім днём просіш унукаў, нявестак,
  Каб тыя чыталі нібыта малітву
  Радкі цяжкіх дзён ад свёкра і дзеда...

  ...І толькі пасля тых радкоў незабыўных
  Ты кажаш: “Пара, мусіць, дзеткі, паснедаць”.

  1975 год