Сыну Алегу

Сыну Алегу

  Як цяжка быць у адзіноце!
  Хоць ты у доме часты госць...
  Не раз спытаеш у турбоце,
  Ці ў халадзільніку што ёсць?

  Тваю руку ў сваёй трымаю:
  “Сынок, мне досыць усяго!..
  Каб ведаў ты, як не хапае
  У доме – ведаеш каго!“
  21.03.2102

  ***

  Завязі мяне, Алежка,
  Ў ігуменскую Ялчу*.
  Я праз сад кароткай сцежкай
  Да вады хутчэй хачу.

  ...Хай малюсенькі “ніякі”
  паплавок карась кране, -
  Я застануся з падзякай,
  Што паслухаў ты мяне.

  5.9.2008 г.

  * Весачка на Чэрвеньшчыне.


  ***

  Ты адляцеў ад нас, як птушанятка,
  Махнуўшы яшчэ кволенькім крылом.
  Дарога па жыцці была не гладкай,
  І ты вярнуўся у бацькоўскі дом.
  Душою чуў і бачыў твае мукі, -
  Як роспач цябе гнула да зямлі.
  Але не апусціў у бяссіллі рукі,
  А па жыццёвай зноў пайшоў раллі.
  І не дарма ты шмат гадоў патраціў,
  Каб выверыць жыццём свой новы крок,
  Запомніўшы навекі просьбу маці:
  “Глядзі, не памыляйся зноў, сынок.”

  1998 год