Яна звоніць і жаліцца хлопцу аб тым,
Што я, яе сёння не надта любіў,
Які ж я благі, жах... ай яй яй!
Са мной усюды пекла, нават дзе рай...
Які ж я благі, свавольны, дурны....
Не слухаю словаў, сваёй гаспажы,
Я толькі раблю, што бязглуздасць нясу
І глупставам сваім, ёй дуру галаву
Сядзіць гэта цуда ў поўнай красе
І лічыць сябе разумнейшай мяне
Ну што ж тут зрабіць... я таксама сяджу
І моўчкі на велькую пані гляджу
л рыка-сатырыка
© Copyright: Евгений Пешко, 2014
Свидетельство о публикации №114061109041
Свидетельство о публикации №114061109041
Рецензии