Путы
Усё адзiным стала раптам.
I быццам бы звязалi путы,
Звязалi зноу атрутным страхам,
Што дзесьці не па той дарозе,
Не з тымi я прыйшла да хаты.
I той, хто будзе на парозе
Мяне чакаць, зусiм не рады,
Што я прыйшла і побач села
на крэсла ціхенька бяссільна.
Што не душа патрэбна – цела!
Душа хай застаецца пылам…
Не дай мне, Божа, спатыкнуцца,
Не з тымі на шляху спаткацца,
Каб зранку я магла прачнуцца,
Ды за душу сваю змагацца!
I вось тады мае пакуты
Мяне пакінуць назаўсёды,
Я разарву нарэшце путы,
Каб удыхнуць глыток свабоды!
Свидетельство о публикации №114061106433
на крэсла ціхенька бяссільна.
Што не душа патрэбна – цела!
Душа хай застаецца пылам…"
И сапраўды, нават безвылечна хворага 90-гадовага айца ягоная дачка, і такую самую маці яе ж сын лёхка даб'е, у канец сапсаваўшы настрой, сваёй заявай кшталту:
"Ты мне патрэбны толькі для душы". Няхай і на пэўны час.
Цела трэба не толькі для сэксу, і не толькі для прывітальных пацалункаў. Калі нават дотык цалкам выключаны, дык лепей асобна тэлевізар паглядзець або па інтэрнэтным даведнікам паблукаць у пошуках добрай музыкі. І святары на каталіцкіх споведзях у асобным пакоі знаходзяцца, каб не зусім чалавекам выглядаць.
З прачытанага не годны толькі "бег по кругу", зза націскаў неўпапад.
Владимир Войтюлевич 21.05.2015 17:59 Заявить о нарушении
Виктория Ковель 10.06.2015 13:58 Заявить о нарушении