Путы

Маё жыццё, мае пакуты,
Усё адзiным стала раптам.
I быццам бы звязалi путы,
Звязалi зноу атрутным страхам,

Што дзесьці не па той дарозе,
Не з тымi я прыйшла да хаты.
I той, хто будзе на парозе
Мяне чакаць, зусiм не рады,

Што я прыйшла і побач села
на крэсла  ціхенька бяссільна.
Што не душа патрэбна – цела!
Душа хай застаецца пылам…

Не дай мне, Божа, спатыкнуцца,
Не з тымі на шляху спаткацца,
Каб зранку я магла прачнуцца,
Ды за душу сваю змагацца!

I вось тады мае пакуты
Мяне пакінуць назаўсёды,
Я разарву нарэшце путы,
Каб удыхнуць глыток свабоды!


Рецензии
"Што я прыйшла і побач села
на крэсла ціхенька бяссільна.
Што не душа патрэбна – цела!
Душа хай застаецца пылам…"

И сапраўды, нават безвылечна хворага 90-гадовага айца ягоная дачка, і такую самую маці яе ж сын лёхка даб'е, у канец сапсаваўшы настрой, сваёй заявай кшталту:
"Ты мне патрэбны толькі для душы". Няхай і на пэўны час.
Цела трэба не толькі для сэксу, і не толькі для прывітальных пацалункаў. Калі нават дотык цалкам выключаны, дык лепей асобна тэлевізар паглядзець або па інтэрнэтным даведнікам паблукаць у пошуках добрай музыкі. І святары на каталіцкіх споведзях у асобным пакоі знаходзяцца, каб не зусім чалавекам выглядаць.

З прачытанага не годны толькі "бег по кругу", зза націскаў неўпапад.

Владимир Войтюлевич   21.05.2015 17:59     Заявить о нарушении
Владимир, спасибо за отзыв! И по поводу "души и тела"... Для меня главное - душа! Порой только она от человека и остается!

Виктория Ковель   10.06.2015 13:58   Заявить о нарушении