Мой дзень нарадження, і вось в першаню
Князь-бацка мяне даручае каню.
- Сядзі, не хвалюйся, і ведай, ўсё роўна
Ў сядле ці то кнажыч сядзіць ці князёўна!
Узяла аброць я ,і страх адляцеў.
- Бывайце - ,казала, і конь паляцеў.
Як хороша ў хуткасці з ветрам змагацца.
Па полю шырокаму конна катацца.
Дамоў, ў гарадзішча ўежаю асілкам.
Мой конь пакарыўся,а конь гэта сіла.
Вось бацка сурова мяне сустракае,
А сіняе вочы усмешку хаваюць.
Заенчіла маці: - Жаночіе справы,
Дзятей выхаванне, адзенне і стравы.
Павер мне, дачушка, ажно не ўсё роўна
Ў сядле ці то княжіч сядзіць ці князёўна!
Ты лепей у цянёчак ціхутка схавайся,
Абрус вышывай, альбо лялькай займайся.
Ці з дзеўкамі ў поле вяночкі звівайце,
А то можа песню якую спявайце.
- Ат, маці, даволі, зусім прытаміла,
Навошта дзяўчінкай мяне наразділа?
Мне бацка казаў, і я веру, усё роўна
Ў сядле ці то княжыч сядзіць, ці князёўна!
Мой дзень нарадження
© Copyright: Дея Караваша, 2014
Свидетельство о публикации №114053009115
Свидетельство о публикации №114053009115
Рецензии