Я ў начы прачнулась незнорок.
Ў грудзях баліць і заперло дыханне
І Сум я ўбачыла, і чула сумоў крок.
Але спрачацца страціла жаданне.
Калі прышоў, ужо ня буду гнаць.
Будзь побочь, поручь, што ўжо таіцца?
Удвох, напеўно лепей сумоваць
Калі абставіны прымусілі згадзіцца.
Цікава,што пакорлівасцю Лёс,
Маёй ня колі не быў задаволен,
А сёння я без ляманту і слёз
Час баўлю разам з Сумам мімаволі.
Знайшла карысць я ў падзеях тых;
Расфарбаваўшы мроі, летуцення
Зрабіла я апошні, слушны штрых,
Але у колеру сумовага аццення.
Сум
© Copyright: Дея Караваша, 2014
Свидетельство о публикации №114052908120
Свидетельство о публикации №114052908120
Рецензии