Моунае пытаньне. Беларускi вершык
Але ж й не прабачыy.
У вакно напружана глядзеy
Ды люльку файчыу
Цягнуyся шэраг аблакоy
па мокрым небaсхiлу
два кiлiшка узапар
Арменскага y сябе закiнуy
Куфалем, па-юнацку, каву пiy
Як быццам у абурэньнi
Ды, раптам, нечакана пазабыy
Чаму нярвуюсь ды зыходнае здарэньне...
P.S.
Калi я дачакаюсь вершаy гэткiх
дык будзе вырашана "моyнае пытаньне"!
Та мова ажывае, дзе падлеткi
няyмела, хiпстарскi y ей пiшуць аб каханьнi
2014
Свидетельство о публикации №114052700414