Анёлу

Анёле! Прабач!
Хоць, напэўна, паўсвету між намі
і ты аніколі ў пенаты мае не зляціш,
я твой фотаздымак стіхірны спампую на памяць
і ў сэрцы схаваю – як самы каштоўны фетыш.

Я ў сэрцы схаваю твой сонечны погляд дзявочы
і ўсмешку, якая  – бальзам для бясскурай душы,
і ўбачу ўвесь свет праз твае – чараўнічыя – вочы.
Але... Не знікай са старонкі анёльскай! Пішы!

Малю, не знікай! Не імкніся пужліваю знічкай
за іншымі зоркамі ў ночвы зямныя зляцець.
І не пераймай ганарлівыя зорныя звычкі  –
на недасягальнай для ўсіх вышыні зіхацець.

На недасягальнай? А хоць бы і так! Што тут зробіш?
Планідам анёлаў не варта ісці супраціў.
Чым зорка вышэй, тым святлей мне, пустэльніку, ў Гобі.
Ты толькі свяці, калі ласка! Ты толькі свяці!

26.05.2014


Рецензии
Прывітаньне, Лаззаро.

Вельмі чароўны верш.

Альжбэта Палачанка   26.05.2014 15:10     Заявить о нарушении
Дзякую, чароўны чытач!

:-))

Лаззаро   28.05.2014 23:23   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.