Так хочыцца бэзу. І маю, і маю...
Вясновага ветру, сукенку ў палоску.
Знянацку над вухам пачуць: «Я кахаю... »
І ў сэрцы цнатліва лавіць адгалоскі.
Так хочыцца свята і спеваў, і спеваў.
Каб голас ляцеў, быццам птушка над полем.
І каб задыхацца пяшчотай і небам...
Не так, як звычайна, самотай і болем.
І хочыцца шчасця, ці нават спакою,
Які ўжо ніхто ў цябе не аднімець.
Каб ведаць: што б там не адбылась з табою.
Цябе твой каханы з пяшчотай абдымець.
Жаданне
© Copyright: Кветень Кася, 2014
Свидетельство о публикации №114052006471
Свидетельство о публикации №114052006471
Рецензии