Мы у цiры жыцця як мiшэнi...

Мы ў ціры жыцця – як мішэні –
у стрэляных ранах заўсёдных.
Таму нам бальзам суцяшэння
штодзённа, як хлеб, неабходны.

Яго здабываем паўсюдна
у тым, што нам добрым здаецца:
хто ў п'янай гульбе беспрабуднай,
хто ў лекавых кроплях для сэрца.

Хтось млее па стравах-патравах,
а хтось па дымку цыгарэты
ці іншых дурындавых справах
(але тут не будзем аб гэтым).

Камусьці ўладарнасць – уцеха,
а некаму – грошы ды слава.
Вось гэтым палёгка ад смеху,
а тым вось – ад жорсткай забавы.

Але, хоць па-першасці лёгка
ў пясчаныя замкі хавацца,
іх стан вельмі хісткі і крохкі –
дождж ліне – залье дамачадцаў.

Ды есць паратунак у свеце –
Маяк адзінокі, каторы
заўседы ўначы ярка свеціць
усім, заблукаўшым у моры.

Ён вабіць святлом незгасальным
і з самай адчайнай цямрэчы
выводзіць і бліжніх, і дальніх,
і промнем асвечвае стрэчу.

Вы толькі Яго прызавіце –
і  Ён вас у змрок не адрыне.
Ён  – Бог наш – адзіны Збавіцель,
адзіная ў свеце Цвярдыня.

15.05.2014