Цi чулi вы стогны бярозы старой,
Што плача, як мацi,
Па дзецях забiтых вайной,
Забiтых фашысцкаю чорнай рукой.
… А дзяўчынку за хлебам паслалi,
Паслалi ў сяло партызаны,
Паслалi да роднае мацi,
Засада варожая ў хаце.
Пакуты i здзекi сцярпела, стрымала,
Ды раптам у сэрцы ўзарвалася: «Мама!»…
Стаяла старая пры кволай бярозе,
Спавiтая крута – дайшла на марозе…
Дзяўчынку паставiлi побач з матуляй,
Прызнайся, а то пацалуешся з куляй.
Прызнайся, за чым у сяло выпраўлялi?
Дзяўчына маўчала…
Яе растралялi…
Яе растралялi
© Copyright: Валентина Климович, 2014
Свидетельство о публикации №114051208832
Свидетельство о публикации №114051208832
Рецензии
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.