Течёт Река через Страны...

Цячэ  Рака  цераз  Краіны…
***
Я  на  світанку
выйшаў  са  двара.
Пайшоў,
па-над  туманам,
па  узгорку.
І  сеў  на  беразе  Дняпра.
Каб  змыў  ён  мае  думкі  горкія...

Цячэ  рака...
Цячэ – Дняпро, спрадвеку...
Цераз  Смаленск,
і  Магілёў,
і  Кіеў...
І  для  яго – мы  проста  Чалавекі.
А  для  сябе –
чаму  мы  розныя  такія ?

Ўспаўзае  сонца  над  Дняпром,
туман  ператварая  ў  росы,
і  зараз  туташні  паром,
касцоў  пацягне  на  пакосы...

ДашкОўка-вёска,
з  лугам  заліўным...
Няўжо, адзін  ён – тут, на  Беларусі ?
Няма  такіх  на  Украіне ?
І  не  бывала  на  Смаленскай  рУсі ?

Спявае  жаваранак,
дзесьці  нада  мной – увЫсі...
А  над  Дняпром – кружЫцца  бусел...
Я  не  магу  ў  душЫ,
нават  памысліць –
што  так  бывае  толькі  тут,
на  БеларУсі...

ЗайцЫ  ў  лясах –
нацыянальныя, няўжо ?
Няўжо  трава  ў  пакосах – розная ?
Для  працы  і  жыцця –
патрэбна  не  ружжо...
Патрэбны  нам – плугі, і  косы...

Смаленскі  люд...
Украінскі  народ...
Куды  вас  цягне
палітычная  страмніна ?
Цячэ  спрадвеку,
ваш – адзін, Дняпро –
уміратвараючаю  плынню...

Цячэ  рака...
Цячэ – Дняпро, спрадвеку...
Цераз  Смаленск,
і  Магілёў,
і  Кіеў...
І  для  яго – мы  проста  Чалавекі.
А  для  сябе –
чаму  мы  розныя  такія ?
*+*
10 траўня 2014 г.
**( на  світанку – рассвете; думкі – мысли;  спрадвеку – испокон веков; зараз – сейчас;
няўжо – неужели; няма – нет; дзесьці – где-то;  бусел – аист; нават  памысліць – даже подумать;
патрэбна – необходимо;  ружжо – ружьё;  цягне – тащит; страмніна – стремнина;  плынню – плавным  течением).