Белыя бярозы

Леонид Пранчак
БЕЛЫЯ  БЯРОЗЫ 

Плакалі матулі над сынамі,
Што ў баях няроўных паляглі.
У палях, парослых палынамі,
Белыя бярозы узышлі.

Плакалі дзяўчаты па каханых,
Што з вайны дадому не прыйшлі.
У палях, вясною не ўзараных,
Белыя бярозы узышлі.

Плыў над імі вырай жураўліны,
Чорныя ваенныя дымы...
Не дажджы паілі іх , — жанчыны
Палівалі горкімі слязьмі.

Боль вайны не ўляжацца з гадамі.
Ты забыць яго не нараві,
Бо шумяць трывожна пад вятрамі
Тых бяроз самотныя гаі.

Там гняздо не ладзіць сівы бусел.
Цішыню не будзіць звонкі птах.
Белыя бярозы Беларусі —
Памяць аб загінуўшых сынах.


© Copyright: Леонид Пранчак, 2014
Свидетельство о публикации №114050103121
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Леонид Пранчак
Рецензии
Написать рецензию
Вечная памяць загінуўшым салдатам.

Вершы   02.05.2014 01:44   •   Заявить о нарушении
+ добавить замечания
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.
Написать рецензию     Написать личное сообщение     Другие произведения автора Леонид Пранчак