Ты глядзіш з партрэта
Запытальна-задуменна
У чаканні як бы дыялогу,
У вачах роздум-паразуменне.
Вецер восеньскі прыляцеў,
Дыхнуў у твар вільготна.
А як смяяцца ты ўмеў!
А к працаваў ахвотна!
Сеўшы на лаўку
Ў скверыку-парку,
У цішы-самоце
Восені Ясеніі,
Тваёй чазеніі,
У шолаху старонак
Кніжак тваіх гронак.
Эх! Жыццём дзядзькаваны
Зверху і да вышыні,
Караткевіч Уладзімір,
Паклон табе да зямлі.
Уладзiмiру Караткевiчу
© Copyright: Наталья Касперович, 2014
Свидетельство о публикации №114043002910
Свидетельство о публикации №114043002910
Рецензии