Нагода вершу
Скачуць,як таўкачы,
А сінічкі-малышкі,
Ну,як на вярбе пупышкі.
Паглядзі ты:
Кураня малое-
Сонейка ўдалое.
Яго не адно, а двое:
Жаўток ды бялок.
Глянь: лес сасновы -
Зялёны вожык.
Яму не трэба абновы:
Малады там кожны.
Лёгка дыхае там
Малады і стары,
Меданосам-лугам
Рады пчолы і мы.
Што дае прырода,
Падзякуй ды бяры.
Яна і вершу нагода,
І мы яе сябры.
Свидетельство о публикации №114043002456