Ты маё апошняе каханне
Першага лічы і не было
А было адно расчараванне
Ды з вадой у мора і сплыло!
Можа аб другіх тады я марыў,
Мо' чужы паклікаў мяне край
І не ўбачыў роднага мне твару
Не пачуў вачэй тваіх:"Чакай!"
Родная! А можа так і лепей?
Што было - паклікала назад
Рады я, што ўбачу ў гэтым леце
Родны дом і, што садзіў сам, сад!
Ты маё апошняе каханне
© Copyright: Станислав Шастак, 2014
Свидетельство о публикации №114042607003
Свидетельство о публикации №114042607003
Рецензии