Жыцьцё.
Я знаю: супакоіцца
Маё ўсё што нясу,
Жыцьцё заціхне, склоніцца,
Нядоўгім будзе суд;
Вялікае - ў малечу
За шэлег аддадуць,
Малое - пакалечаным,
На царства павядуць.
Жыцьцё зьлятае гузікам -
І звону не пачуць!
Стракоча малым бусьлікам,
Крылом хоча махнуць,
Вясёлкай яно дзівіцца,
Нам плача камаром,
Пытае рэхам літасьці
І гасьне над баром.
-14.04.14.
Жыцьцё
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2014
Свидетельство о публикации №114042601450
Свидетельство о публикации №114042601450
Рецензии
А мне спадабаўся Ваш вершык! Нават чапляцца да рыфмы ў апошнім не буду)))
З павагай.
Карина Нес 26.04.2014 10:05 • Заявить о нарушении
З павагай.
Карина Нес 26.04.2014 10:05 • Заявить о нарушении
Дзякую за ўвагу. Ведаеце, мне ён не зусім падабаецца.Не ў зьнявагу да пачуцьцяў Вашых да майго вершыка, скажу Вам - назваў яго, па напісаньню ў сшытку - "Бязглузьдзіца". Чаму не зусім падабаецца мне? Ды вось, з-за гэтага апошняга слупка, у якім не заўважылі рыфмы, я не здолеў выразіць то, што хацеў выразіць. А мовіць мне намагалася: жыцьцё наша - дзяцінствам, юнацствам, маладосьцю дзівіць усімі каларамі вясёлкі, а потым колам, па сьпіралі кружыць вакол нас, звузіўшы гэты сьвет да памераў камара. Не здолеў гэтага сказаць. Няма таленту.
Прабачце, як што не так. Я не зануда, але думкі, такія вось нудлівыя нарадзіліся.
Михаил Кортелёв 26.04.2014 22:23 Заявить о нарушении
Прабачце, як што не так. Я не зануда, але думкі, такія вось нудлівыя нарадзіліся.
Михаил Кортелёв 26.04.2014 22:23 Заявить о нарушении