Зорка палёу
... З усіх бакоў зляцелiся яны,
Былых часоў татары і манголы.
Яны нясуць на сцягах чорны крэс,
Яны крыжамі неба закрестiлI,
І лесу не відаць вакол,
А лес крыжоў у ваколiцах Русі.
Крэс, крыж ...
Я болей не магу!
Я рэзка адбяру з вачэй далоні
І раптам ўбачу: смірна на поплаве
Пасуцца спутаныя коні.
Заржуць яны - і дзесьці ў асін
Падхопіць рэха вольнае іржаньне,
І нада мной - неўміручых зорачак Русі,
Спакойных зорак бяскрайняе міганне ...
http://www.proza.ru/2011/07/12/578
Свидетельство о публикации №114042507865