Прыйду да цябе ўва сьне,
каб сказаць, што справы нармальна.
І дзесьці схаваны "сонны лавец",
але ня злодзей той - не пайманы.
Злаві на ніці сонны голас,
упэўненасьць і адчувальнасьць сьвету...
Хаваю дзесьці ў Горадзе,
хаваю ад вачэй сукенку, - як прыкмету.
Сумую па табе, ты ведаеш, за сотні ўдыхаў ты.
Злаві мяне, схавай, каб Бог не здагадаўся...
Я слухаю бязьмежны акіян, разгортваю сны...
І мару, каб гадзіньнік на руцэ яго магутнасьці, зламаўся.
Злаві мяне, схапі за край спадніцы,
і срэбранаю ніткаю прышый....
І можа быць раскрыеш таямніцы
шляхоў, якімі я прыходжу ў сны....
7.04.14
Laviec snou
© Copyright: Матэ Лакиато, 2014
Свидетельство о публикации №114042405920
Свидетельство о публикации №114042405920
Рецензии
