У кніжцы друкаванае калісьці
гукаюць словы адно аднаго;
гукае цішыню самотнае рэха,
а на галінках зьявілася жыцьцё...
Красавік непрадказальны месяц
незразумелыя ўсьмешкі й кальян
штодня вароны крычаць звар'яцела
крык адгукаецца й просіць-стогне душа
гукае душу тваю на далёкай адлегласьці,
жабрачка-вясна шкадуе вернасьці....
тысяча сто ці колькі,
а душа ўсё стогне й стогне
глядзіць на сябе ў люстэрка
хоча ўсмактаць водар ...
ня можа, бо хворае сэрца...
Красавiк
© Copyright: Матэ Лакиато, 2014
Свидетельство о публикации №114042405897
Свидетельство о публикации №114042405897
Рецензии