а мне застаецца сачыць за тваімі крокамі
у фэйсбуку, як ты ганарліва глядзіш,
ты зараз у краіне, за чорнымі аблокамі,
а я хвалююся за цябе, бо маўчыш...
але я ведаю, што ты - цуд нашай эпохі,
я дасканала адчуваю вострыя, частыя
але блізкія і далёкія твае ўдохі,
як тады, калі ночылі ў блакітнай драўлянай хаце...
Беражы сябе, мілае сонца, калі ласка...
я б усё аддала, каб тонкай энэргіяй Вэнэры-маці,
богам прашу, сабою ня ахвяраваць,
малюся за цябе... як тая дзяўчынка з казкі...
малітвы прамаўляю глыбока ўнутры,
гадзіна сорак тры...
29.01.14
Sto ja maju na dusy
© Copyright: Матэ Лакиато, 2014
Свидетельство о публикации №114042404620
Свидетельство о публикации №114042404620
Рецензии
