Вясна...

Вецер цёплы павее лагодна...
Думкі-мары гуляюць-блукаюць.
А ў душы, як раней, так самотна
Кветкі ў заценку сонца цакаюць.

Быццам кветка, пялёсткі закрыла.
Сонца ў небе маім не палае.
Ды й калі я квітнела - забыла.
А душа надта промняў жадае

Сонца! Выйдзі з-за хмарак, прачніся!
Неба чысценькім рэжка бывае,
Але шчасце так побач... Збярыся.
Твая кветка адна памірае.


Рецензии
Интересные стихи. Не все понятно только детально, но ритм и основной смыл ясен.

Андрей Лямжин   18.01.2015 03:12     Заявить о нарушении
магчыма цяжкасці перакладу ёсць у вас. Дзякуй за камэнтар!

Стала Новак   12.02.2015 01:10   Заявить о нарушении