Костёр детства

Вогнішча  дзяцінства.
***
Дагарэла  вогнішча,
да  той  красы,
калі  толькі  дзе-ні-дзе  агеньчыкі...
Вогненныя  саламандрачкі-паненачкі – 
ў  танцах-скоках  над  вуголлем...
Чую  я  іх  галасы...

Цемра  лесу,
побач  мітусіцца  баязліва,
падбіраецца  пабліжай, ёй  цікава –
што  тут  ноччу  робіць  чалавек,
без  аніякай  справы...
Каля  вогнішча  сядзіць – шчаслівы...

Да  спіны 
прытУлілась  бярозка...
Нам, удвух, ля  вогнішча  прыемна,
не  пужліва, а  журботна-патаемна...
Добра  гэтай  ноччу  мне  у  лесе,
каля  роднай  вёскі...
*+*
14 красавіка 2014 г.

**(вогнішча – костёр; агеньчыкі – язычки  пламени; вуголле –угли; чую – слышу;
побач – рядом; баязліва – пугливо; цікава – интересно; без  аніякай  справы – без  какого-либо  дела;
прытУлілась – осторожно  прижалась; прыемна – приятно;  не  пужліва – не  боязно;
журботна-патаемна – таинственно-грустно;  добра – хорошо; каля – возле).