Чэмер.*
Нас Чэмер носіць па зямлі,
Неўтаймавана, без урыму.
І губляем мы сьляды
Ад камяноў і родных дымаў.
Нас Чэмер носіць па зямлі,
Да ног вугельлі падсыпае:
Вось той згарэў - і ты згарыш,
Такая доля неблагая…
Але народжаны жаданьні,
Слабее Чэмера нароў -
Заве мяне палын курганный:
Дамоў. Дамоў. Дамоў. Дамоў.
-5.04.14.
* - што за істота Чэмер, я не ведаю,
з дзяцінства помню выраз «…Чэмер цябе
носіць…». Таму, хай ён будзе такі, як ёсьць у вершы.
Чэмер
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2014
Свидетельство о публикации №114041301471
Свидетельство о публикации №114041301471
Рецензии