Чацвер
І галаўнога болю злыя хвалі.
Так адгукнуўся бессані палон -
Мне вершы ўчора спаць перашкаджалі:
Раіліся ў няшчаснай галаве,
І, што я не рабіў, не лезлі вонкі.
Вось сумны вынік: тулава плыве
Само сабой - да ложка.
Ціхі, тонкі
Я чую нечы голас, нібы піск.
Ён думаць, разважаць перашкаджае.
Паўзе ўгару адвечны здраднік – ціск,
І выбухам сусветным пагражае.
Хутчэй бы акунуцца ў бездань сну
I зноў набыць растрачаную волю!
А заўтра адчыніць акно ў вясну,
Каб усміхнуцца сонейку - без болю.
10.04.2014
Свидетельство о публикации №114041010863
А может - "Само сабой - да ложка." ???
2. "А заўтра" - может "Назаўтры" красіў-ў-ўшы...
Олег Буйницкий 17.11.2014 21:47 Заявить о нарушении